ماهی گیر

مرد ماهی گیر قایق فرسوده اش را داخل آب انداخت

و با تور بزرگی که به زحمت بر دوشش می کشید وارد آن شد؛

پاروهایش را برداشت و آرام آرام بر روی آب به راه افتاد...

چشم چپش نمی دید! خانواده اش فقیرترین خانواده ی شهر بودند.

از وقتی که جدّ بزرگ خانواده، از راه ماهی گیری، ثروتمندترین مرد شهر شده بود

فرزندانش نسل اندر نسل،این پیشه را ادامه داده بودند؛

۱۰ سال بود که هر روز قبل از طلوع آفتاب به دریا می رفت و نزدیک غروب با دست خالی یا با چند ماهی کوچک به خانه بر می گشت؛

مرد ماهی گیر مُرد!

و پسربچه ای که هر روز از بالای صخره ای بلند او را نگاه می کرد حالا بزرگ شده است و برای دوستانش تعریف می کند که چگونه، مردی ابله را می دید که هر روز موازی ساحل پارو می زد!

--------------------------------------------------------------------

پی نوشت:

چند وقتی است که پایانه های فرسوده ی شعور
مانند قایق فرسوده ی ماهی گیر، پر رفت و آمدند؛
و حرکت عرضی اکثریت، حرکت طولی اقلیت را مسخره می کند...